Doktor Twardowski to bardzo przystojny, inteligentny człowiek, który jest na najlepszej drodze do zrobienia światowej kariery. Prowadzi intensywne życie, dzieląc czas pomiędzy pracę i zabawę, stare książki i piękne, młode kobiety. Na pewien (może nawet na długi) okres towarzyszką jego życia zostaje Małgorzata. Jeśli do tego dodamy towarzystwo adiunkta Rokity, dość tajemniczej postaci, która wydaje się mieć zasadniczy wpływ na przebieg akcji i losy bohaterów, wszystko nabiera nieco innego znaczenia. Akcja dzieje się oczywiście (bo i Twardowski, i Rokita, a Małgorzata też tu pasuje) w Krakowie, gdzie Twardowski zamierza przystąpić do napisania swej pracy habilitacyjnej, pod kierunkiem właśnie adiunkta Rokity. Co wymyśli przebiegły kuternoga (nie ukrywam braku sympatii do tej postaci!), do jakich granic doprowadzi swego podopiecznego i w jakim celu to robi? Kim jest doktor Twardowski? Jest współczesnym, młodym historykiem, starszym asystentem Uniwersytetu Jagiellońskiego, któremu nie poskąpiła natura: ani talentu, ani ambicji, ani zapału i pracowitości, ani urody i ujmującego wdzięku, ani odwagi i szlachetności. Twardowski nie osiągnął bynajmniej w życiu wszystkiego (jak Faust), nie jest - jak Faust - stary i nie marzy o chwili niezmąconego szczęścia. Życie i sława są dopiero przed nim. Jednakże na wszystko, co czyni, w dobrej wierze i wykorzystując dane mu przez los talenty, pada złowrogi cień. Dobro obraca się w zło, sukces w cudzą krzywdę, nadmierna radość życia w swe żałosne przeciwieństwo. Dlaczego tak się dzieje? Pierwszy tom powieści kończy się w chwili, gdy wszystko może się zdarzyć. Akcja może się potoczyć zarówno w dobrym, jak i złym dla głównego bohatera, kierunku. W drugim tomie autor przedstawia dalsze losy doktora Grzegorza Twardowskiego, jego pięknej narzeczonej Małgorzaty i adiunkta Jeremiego Rokity.